Poetycki film o stopniowym wygasaniu uczucia. Choć w "Zazdrości" nie brakuje wydarzeń rodem z melodramatu, Philippe Garrel opowiada o nich w sposób pozbawiony histerycznych tonów. Zamiast tego stawia na kontemplację i melancholijną impresyjność, która stanowiła także o sile powstałego w 1991 roku filmu "Nie słyszę już gitary". Głównym bohaterem "Zazdrości" pozostaje młody aktor, który opuszcza żonę i córeczkę, by nieszczęśliwie zakochać się w aspirującej artystce. Źle ulokowane uczucia zmuszają mężczyznę do przewartościowania swojego życia.